Donderdag 3/8 Emiels avondje uit...
Door: Emiel en Rochelle
Blijf op de hoogte en volg Emiel en Rochelle
03 Augustus 2017 | Filipijnen, Cebu City
Rochelle:
Vandaag begon eigenlijk als een hele normale dag.
Ik lekker gewerkt met de kids en Emiel heeft de recreatieruimte verder afgemaakt.
Ik had vandaag wel de ‘goede’ camera mee naar de klas, om mijn lieve schatjes mooi te kunnen vastleggen om ze nooit meer te vergeten. Dat was één grote hilariteit alom. Ik wachtte steeds tot de lessen klaar waren, om niet al te veel te storen, maar die kids werden helemaal hyper van die lens. Haha, maar ik heb wel mijn mooie kids voor altijd!!
Dat vandaag eigenlijk een ‘gewone’ dag was, betekent wel dat we aan het einde van de reis zijn gekomen. Als alles routine begint te worden, is het langzaamaan wel mooi geweest. Prima dus, dat we morgen nog 1 laatste dagje gaan. Afscheid nemen vind ik altijd lastig, maar ik vind het ook heel fijn om nog een laatste weekeind van de Filipijnen te genieten en dan weer naar huis te gaan. Dus eigenlijk is de cirkel voor mij helemaal mooi rond hier.
Na het werk zijn we naar het hotel gegaan om te douchen en te bedenken waar we gingen eten.
Emiel had in zijn hoofd dat ie naar de ‘bar’ tegenover ons hotel wilde.
Ik had daar echt geen zin in, want ik had al ergens gelezen wat voor ‘bar’ dat was. Ja doei, heb ik dus echt niets te zoeken.
Emiel probeerde me nog over te halen, maar nee; not gonna happen…
Na het eten en mini dutje van Emiel heeft ie letterlijk zijn stoute schoenen aan gedaan en is ie de weg overgestoken…
Emiel:
De recreatieruimte is af!
Vandaag was de finishing touch en het is gelukt alles zo goed als af te krijgen.
Het enige wat ontbreekt zijn een paar plaatjes in de sjoelbak, achter de punten. Het dartbord hangt, alles is geverfd en het logo hangt. Het ziet er netjes uit en kinderen genieten volop.
In de hoek is een zithoek gecreëerd, zodat er ook gezeten, gekeken en gekletst kan worden. De meubels zijn Filipijns gerepareerd. Wij zouden er nooit meer op willen zitten en het stof spat omhoog als je er op zit... Maar ze zijn er trots op en blij mee dus dan is het goed.
Toen alles stond en goed was, heb ik spullen opgeruimd. Toen heb ik gesnuffeld in ruimtes en alle speelmaterialen meegenomen om de kast te vullen. Dit idee werd opgemerkt en al snel kwamen er meer ballen en rackets tevoorschijn.
Morgen als laatste klus, proberen de ballen op te pompen en de rackets en spellen compleet te maken, zodat er voor iedereen genoeg te spelen is. In plaats van dat het onbereikbaar is voor de kinderen en ligt te verrotten op plekken waar niemand ooit komt.
De leiding heeft geïnformeerd naar de spellen en spelregels. Dit willen ze ergens opschrijven en zichtbaar maken voor de kinderen. Ook zijn er plannen om tafeltennistrainingen te organiseren en competitie tegen andere scholen en weeshuizen. De fanatieke man, die vroeger zelf veel gespeeld heeft en trainer is geweest, ziet het helemaal zitten. Morgen willen ze een grote opening organiseren. Het lijkt ons kort dag, maar we laten ons verrassen.
In de avond moest ik toch even de straat over, om te bekijken wat 'club ktv' nou is. Linksboven stond de oude naam "club harem", maar dat was eerst.... Nou die naam hadden ze best kunnen houden. Het was een hele klus om de straat over te komen, maar eenmaal bij de ingang begon 'het avontuur'.
Het viel me op dat er veel brommers stonden en af en toe stopte er een auto en een paar mannen gingen naar binnen. Ik besloot maar naar de bewaker bij de ingang te lopen en te doen alsof dit mijn stamkroeg was. Nadat hij vier keer hetzelfde zei in het Filipijns en ik -er de ballen niet van begrijpend- vier keer herhaal dat ik uit Europa kom en hem écht niet begrijp, met een glimlach, mag ik naar binnen.
Ik moet een hoekje om en er volgt een trap omhoog, daarna een U-bocht en een paar meter tot een deuropening waar een mannetje zit. Dat had ik niet verwacht, waar ben ik beland...
Antwoordend op zijn vraag bevestig ik dat ik alleen ben. Ik moet meelopen naar een tafeltje. Voor mij zie ik een grote ovale dansruimte met twee palen. Echt niks voor mij zoiets, maar goed ik ben er en besluit na één drankje te gaan.
Om de dansruimte zitten zo'n 12 mannen, allemaal drinken ze alcohol. Gezien de sfeer besluit ik een biertje te bestellen. Ik moet de rekening meteen ondertekenen en mag later betalen.
Ik kijk om me heen. Om het podium staan tafeltjes, met daarachter deuren. Een stuk of 8 tel ik er. In de hoek een wc en daarnaast de bar.
Naast de bar zie ik een grote bank in U-vorm met allemaal schaars geklede vrouwen. Nou wist ik het zeker... Ik weet waar ik ben beland en na 1 drankje ben ik weg.
Er komt een vrouw het podium op, lastig lopend op de hoge hakken. Ze loopt verschillende keren op en neer en probeert wat sexy bewegingen te doen. Duidelijk gekopieerd van MTV/ tv, met overdreven door het haar wrijven en haar handen over haar lichaam te laten glijden. Drie minuten later waren de kleren uit, liep ze nog een paar keer -even ongemakkelijk- over het podium en toen ging ze af.
Bij de volgende bleven kledingstukken aan, waarbij ik de voorzichtige conclusie heb getrokken dat dát dus geen echte vrouwen zullen zijn.
Mijn aandacht ging vooral uit wat voor mensen er binnen kwamen en waar die kamertjes nou voor bedoeld waren. Het bleek dat je tegen een vergoeding in zo'n kamer mocht zitten, drinken kunt bestellen en kunt uitzoeken welke vrouw mag blijven. Het laat wel raden wat er daar afspeelt.
Geen van de vrouwen kijkt of lijkt gelukkig. Wanneer ze op de bank zitten zijn ze met de telefoon bezig en er is geen communicatie met elkaar. Laat staan een vrolijk moment. De mannen zitten een beetje te kijken en drinken alcohol. Er is 1 groepje wat samen lol lijkt te hebben en bij de rest is geen spatje vrolijkheid noch gezelligheid te ontdekken.
Na mijn drankje betaal ik, verzin ik smoesjes waarom ik zo snel weg ga en ben ik blij dat ik weer buiten sta. Eenmaal op de kamer zit Rochelle op het puntje van haar bed, klaar om alles te horen. Geen detail mag overgeslagen worden.
Een ervaring rijker, maar wat een trieste bedoeling.
-
03 Augustus 2017 - 19:45
Ria:
Wat belevenis heeft Emiel meegemaakt. Leuk om te lezen. En dan morgen het afscheid. Dat zal wel even moeilijk zijn. Maar je hebooie foto's van al die schatjes. Liefs Mama -
03 Augustus 2017 - 20:40
Daisy :
Die vrouwen kunnen vast wel assisteren tijdens het sjoelen in de nieuwe recreatieruimte.
Moeten jullie alleen nog even geschikte kleding vinden.
Misschien heeft het hotel nog wel pyjama's over....
Geniet van jullie afscheid daar! XxxX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley