Zondag en maandag 30/7 31/7 Island Dreams

Zondag 30/7 en maandag 31/7. Island Dreams

Rochelle:
Vanmorgen vol verwachting opgestaan..zou het dan vandaag? Ik trok de gordijnen open en zag de palmen waaien als nooit te voren.
Nou mooi kak dus, dat ging hem weer niet worden dus.
Shit, wat moesten we dan gaan doen vandaag? Nog een dagje strand zou voor ons als red lobsters niet echt verstandig zijn.
Voor de zekerheid liepen we toch even naar het bureautje waar we geboekt hadden, mss had ze nog een andere optie.
Toen we daar aankwamen zei ze dat de toer kan vandaag door zou gaan.
Huh? Oh echt? Dat is verwennerij….die hadden we niet meer zien aankomen!
We moesten ons rond 9u melden en dan konden we gaan.
Wij dus vlug terug naar hotel om ontbijt te eten en tas te pakken.
Gelukkig mochten we onze grotere tassen daar laten staan en konden we mooi alleen de waterproef rugtas meenemen met fototoestel en handdoeken en zonnebrand ( jaja, nu wel…)

Om iets voor 9 meldden we ons weer, nog steeds overtuigd dat het inmiddels wel afgelast zou zijn, want er hingen donkere wolken en t waaide echt hard, maar goed, het ging toch echt gebeuren.
Nou wij allang blij.
We liepen mee naar het strand en er werd naar een bootje gewezen waar we mee zouden gaan; ‘awesom’ heette het…nou hopelijk werd het echt een ‘awesome’ dagje!

Het bootje werd volgeladen met eten, vers fruit en drinken en toen mochten wij er ook in. Het bootje lag zo’n 30 meter verderop in t water, dus we moesten er eerst heen lopen. Ja dwars door t water dus. Tas op je hoofd en gaan. Dat was al een avontuur.
Gelukkig is de zee hier hartstikke warm, dus wat dat betreft geen enkel probleem. Zat meer met het idee dat ik nu al zeiknat was, maar ja, dat zou het thema van de dag worden; zeiknat zijn.

Via laddertje klommen we de boot op, met nog zo’n 10 anderen. Iedereen een life-jacket aan en we konden starten.
We gingen de baai uit, en dat verliep eigenlijk best lekker rustig.
Maar toen kwam de open zee. Oh my gosh…het schommelde alle kanten op. Ik was zó bang om ziek te worden en niks van deze dag mee te krijgen…maar ik had gelukkig mijn wonder pleister achter m'n oor zitten ( thuis op dokters recept mee gekregen) en hoopte inderdaad dat deze pleister het wonder zou gaan verrichten. Want als ik van deze rit nog niet ziek werd, nou dan zijn het met recht ‘wonderpleisters’.

We zette koers naar de ‘big lagoon’. Er werd ons verteld dat we vanwege het weer vandaag maar 4 stops konden doen. Ik vond het allang prima, ik wilde gave dingen zien en niet ziek worden. Dat was alles, moest goed komen toch?

De big lagoon was een dik half uur varen. De zee was inmiddels wild en we klotsten alle kanten op. Het water vloog geregeld met flinke golven de boot in, dus alles was zeik en zeik nat. Ik was m'n lens al kwijt, zat alweer achter m'n oog ( kwam vanzelf weer terug hoor) en mijn nieuwe waterdichte rugzak had zijn geld alweer opgebracht. Emiel zat inmiddels met zijn hand voor zijn ogen om de volgende golven te trotseren en ik besloot ‘in het ver weg’ te blijven kijken om maar niet ziek te worden, dan maar zeiknat en geen lenzen meer…
Ik vroeg aan Emiel of er inmiddels ‘land in zicht’ was, en ja, er doemde wel wat eilandjes op.

We gingen langzamer varen en voeren zo een inham in. De motor ging uit en we dobberden rustig de lagoon in. WAUW, WAUW, WAUW!
Wat ontzettend prachtig en mooi. Zo groen en blauw helder water, niet normaal. Verder grote grove rotspartijen en veel groen, heel veel groen. Ik wist niet waar ik kijken moest, ik was zo overdonderd! Hoe ging ik ‘thuis’ ooit uitleggen hoe mooi het hier was? Op de foto kwam het nog niet half zo mooi over als in t echt. Ben maar een hoop gaan filmen, mss zegt een film wat meer dan een foto.
We bleven een kwartiertje liggen. De mensen die wilden snorkelen konden hun gang gaan. Emiel sprong er meteen in en ging op onderzoek uit. Rondom de boot was niet veel, maar bij de rotsen was een hoop koraal en daar zaten de mooiste visjes. Ik twijfelde even, maar ben niet gegaan. Heb nog nooit gesnorkeld, heb geen idee hoe t moet en dan dat gedoe met die lenzen. Dan ben ik zo met andere dingen bezig in plaats van te genieten van waar ik ben…dus ben lekker in t bootje gebleven en heb uitgebreid rond gekeken en genoten. Ik snapte ineens wat Palawan het mooiste eiland ter wereld maakte. Het is niet het grote eiland met El Nido, wat we gister bekeken hebben ( ja, is ook mooi, maar niet t mooiste ter wereld) maar wat ik nu zag, deze kleine eilandjes die ook bij Palawan horen…ja, dat kwam toch wel echt bij de definitie van het paradijs…
Emiel kwam in middels gewond terug bij de boot; het koraal was toch wat scherper dan gedacht…bloedende voet vol sneetjes…

We gingen op weg naar de tweede stop. Dat was een strandje; parel wit en groene zee. Zucht, weer zó prachtig!!
Hier bleven we een tijdje, want we gingen barbecuen. Emiel heeft weer even gesnorkeld en ik heb van het strandje genoten. En…ik realiseerde me; ik was helemaal niet ziek! Niks, nada, nothing! Had gewoon zin in die bbq. Maar niet te vroeg juichen, we hebben nog 2 stops en een terugreis te gaan.
De bbq was klaar en we kregen verse vis, krab en garnalen geserveerd. Nou dat lust ik allemaal best, maar niet op deze manier. Alle oogjes, pootjes en weet ik het, t zat er allemaal nog aan. De vis werd gewoon met vork open geprikt en hoppa gegeten. Emiel en ik keken elkaar aan; wij hadden al gegeten en gedronken… wij hielden het wel bij de watermeloen, verse ananas en witte rijst…

Na deze lunch afscheid genomen van dit adembenemende strandje. Op weg naar t volgende.
Wederom prachtig. We bleven hier weer eventjes en ik heb echt mijn best gedaan om zoveel mogelijk foto’s te maken en filmpjes om jullie allemaal te kunnen laten zien hoe mooi het is, maar het is echt niet te vangen in beelden. Het spijt me, maar jullie zullen het toch echt met eigen ogen moeten gaan zien. Alleen dan snap je wat wij gezien hebben. Zucht wat kan de natuur toch prachtig zijn.

Naar de laatste stop: small lagoon.
Het nadeel van zo’n trip is dat je niet het enige bootje bent dat zo’n toer doet en na het cancelen van gisteren zijn er natuurlijk dubbel zoveel mensen die vandaag willen, dus het was file bij deze stop. De baai was wederom super prachtig en het water weer oh zo helder. We konden niet dichterbij komen, dus als we wilden konden we 200m gaan zwemmen, onder een tunneltje door, dan naar links en dan nog 200 m zwemmen om bij de lagoon te komen. Euhm, nou dat klonk als een beetje te veel toestand om binnen 40 minuten te regelen dwars tussen al die bootjes door, dus die lieten we maar even gaan.
Op ons bootje was t ook goed toeven en de omgeving prachtig; genieten deden we toch wel.
Smeren nu trouwens ook. Mijn schouders en Emiels benen gaven duidelijk aan het nu niet meer leuk te vinden.

Na 40 minuten startte de boot weer en werd de terugreis ingezet; en ik was nog steeds niet ziek. Hulde aan de pleisters!
We gingen de open zee op en het weer sloeg om. Dikke donkere wolken, mega golven en sterke stroming. We klotsen en hobbelden en bobbelden alle kanten op. Ik voelde nog eens aan m'n maag, hoofd en buik, maar alles zat nog prima op zijn plek. Ongelooflijk, want het was gewoon eng op zee. De jongen bestuurde de boot ook echt anders dan op de heen weg; hij deed stuk voorzichtiger en keek echt naar de golven en stroming. Zo knap als hij de zee kon ‘lezen’. Ik besloot dat zolang hij niet in paniek was, ik ook niet zou panieken. Maar op een gegeven moment begonnen de jongens van de boot ook tegen elkaar te roepen, dat ik maar tegen mezelf bleef zeggen: nee, geen paniek, t komt goed, staat gewoon wind waardoor ze elkaar niet meer kunnen verstaan…jaja, alles om jezelf maar rustig te houden.
Gelukkig was El Nido weer inzicht en toen we de baai binnenkwamen, werd t water meteen rustig. Pffff..ook weer overleefd.
Weer tas op ons hoofd en naar de kant ‘zwemmen’.
Wauw, dat was ie! Ons avontuur!!!
En wat hebben we genoten. Het was zo gaaf, zo prachtig. Dit hadden we nooit willen missen.
En die pleisters zijn dus wonderbaarlijk…

Zo, na ons avontuur eerst maar eens even wat drinken. Al dat zeewater wegspoelen.
Toen tas opgehaald bij hotel van gisteren en op naar t laatste hotel.

Op de boot hoorden we vanmiddag van een medereiziger dat alle vluchten naar Cebu morgen waren gecanceld vanwege het weer. Er was een typhoon op komst.
Oh nee hè, dat zou betekenen dat we pas dinsdag terug kunnen… en dan missen we een dag werken en moeten we nog een dag overbruggen hier… mmm..nou ja, als het zo is, is t zo, maar liever niet. Dus dat moesten we nog even uitzoeken vanavond.
In ons nieuwe hotel vroegen we bij de receptie of ze ons wilden helpen. Nou dat deed ze graag.
Ze belde voor ons naar de vliegmaatschappij en die wisten ons te vertellen dat alles gewoon doorging morgen.
Pfieuw, zorg minder!
Nu konden we gaan genieten van dit mooie hotel, want dit was echt een plaatje. Mooie kamer, prachtig gelegen en mijn favoriet; een grote schone inloopdouche met stortdouche. Heerlijk.

‘S avonds weer gegeten bij La Plage, het eerste restaurantje. Was nu namelijk de buren. Het eten was er heerlijk en het plekje aan t strand super mooi. Kon Emiel zijn mislukte date night in de bios nog proberen te redden ;-)
Na het eten op tijd bed in, genoeg beleefd vandaag, even bijkomen!

Maandagochtend:
We konden beetje rustig aandoen, want we hoefden pas om 10.45u een taxi te hebben.
Lekker ontbeten aan t strand. Daarna nog even bij t zwembad gelegen en om 10u alles weer geprobeerd in mijn tas te proppen.
Kwart voor 11 hadden we de ‘taxi’ een tricycel. Want taxi’s rijden hier niet. In een half uurtje bracht die ons naar het vliegveld. Ik herkende het niet eens, want het vliegveld hier is gewoon een groot landhuis. Aan de voorkant ligt asfalt, das de start en landingsbaan en aan de achterkant loop je binnen of juist naar buiten. Hilarisch.
Tassen checken gaat gewoon met de hand; hup rits open en voor de vorm kijken, want echt kijken deden ze niet.
Toen moesten we nog 1 1/2uur wachten. Maar na 30 minuten werd onze vlucht al omgeroepen. Tja, als toch iedereen er is, waarom zouden we dan nog een uur wachten? Haha, hier kan ook alles…
Dus we hingen een uur eerder dan gepland in de lucht!
Op één luchtzak na, die ons even door het vliegtuig liet zweven na, was het weer een prima vlucht en stonden we voor we het wisten weer op Cebu, bijna thuis!

We namen een taxi en die zette ons weer netjes bij ons hotel af.
De kamer was weer lekker schoongemaakt, schoon bed, schone handdoeken; wij zijn klaar voor onze laatste week!

Vanmiddag zijn we even gaan shoppen in een grote mall. Even uit de warmte en lekker in de airco zijn.
We hebben Engelse sprookjes boeken gekocht voor op school. Mss dat ik morgen dan wat groepjes kan gaan voorlezen, leek ons ook wel een leuk idee.
Tijdens het winkelen kwamen we een grote imax bios tegen. Hier stond aangekondigd dat Dunkirk draait; kijk dat lijkt ons beide nou een toffe film.
Mss wel iets voor vrijdagavond.

Na het shoppen zijn we ‘naar huis’ gegaan want we hadden t nog druk..er moest nog voor 4 dan verslagen geschreven worden.
Taken eerlijk verdeeld en nu zitten we dus als een gek te typen, en meteen na te genieten van dit super mooie weekeind!
Op naar onze laatste week.