26/7 Hoog bezoek

Rochelle:

Elke ochtend toch de race tegen de klok. Half 7 wekker en 7uur buitenstaan, met daartussen in snoozen, wassen, aankleden, appen, tas inpakken en Emiel het bed uitschoppen is elke dag weer een uitdaging. Maar vandaag ging het verrassend goed. Taxi kwam ook snel, waardoor we al om half 8 bij ons bakkertje zaten. Het was wel gewoon nu al warm, dus dat zou een zweterig dagje worden vandaag.

Om iets voor 8 liep ik de klas in. Benieuwd naar wat vandaag zou brengen en of ik weer zoveel ‘ruzie’ zou moeten maken met de kids. Maar niets was minder waar; ik had een heerlijke dag met ze. Ja, als de grenzen maar duidelijk zijn hè, dan kun je alles met ze!
Mijn lievelingsklasje was bezig met de letters m en c te leren. Ik snap het ritueel inmiddels, kan thuis nu ook zo een kleutergroep / groep 3 draaien hoor, no prob. Wel Philippine-way dan, want van een direct instructiemodel hebben ze hier in de verste verte nog nooit gehoord.
Ik draaide lekker mee en de tijd vloog voorbij. Voor ik t wist was het alweer tijd om de uitvoering te oefenen. Er is één jochie die écht mijn hart heeft gestolen, ik weet niet waarom om, maar dat is zo’n ontzettende lieverd…zo’n lief karakter; helpt iedereen, is leergierig, spreekt vloeiend Engels en heeft een enorm guitig koppie; snapt grapjes (ik denk dat dat het is, het kind snapt grapjes, hou ik van), maar goed, dat jochie sprong gat in de lucht; wat we gingen ‘oefenen’. ‘Aunti; take your camera with you, I wanna see a picture of me when i’m dancing…’ aaaahhh…het werd een filmpje, dat hij na het dansen wel 10x heeft bekeken.

Om half 11 kwamen de ukkies. Had ik totaal geen zin in, maar ook zij hadden vandaag les, ipv alleen oefenen. Het cijfer 3 schrijven. Gelukkig, kon ik ook iets betekenen bij dit clubje. Wel frustrerend dat de oefening echt veel te moeilijk was voor ze. Slechts 3 kids konden de 3 zelfstandig geschreven krijgen. De andere 34 kids keken maar een beetje rond of zaten te tekenen in hun schrift ipv een 3 te schrijven. Daarbij was het zo dat de drie kids die het dan konden, het getal niet konden uitspreken of lezen, laat staan de waarde ervan begrijpen. Zo’n oefening heeft in mijn ogen dan dus totaal geen zin en dan raak ik wel enigszins gefrustreerd. Niet doen, het werkt hier nou eenmaal zo. En dat krijg ik niet in mijn eentje in 2 weken veranderd. Dus accepteren en gewoon genieten dat je de kids een glimlach kunt geven!
Ook dit uur vloog voorbij!

‘S middag was er een speciaal programma; er zou hoog bezoek komen. Van een grote bierbrouwerij zou de hoge baas, de president, komen kijken, met een hoop personeel, om te zien wat SOS is en doet. Het doel hiervan is dat het bedrijf wat schenkt aan een goed doel, dit keer in boodschappen voor de woningen, en andersom laat SOS zien wat voor prachtig project zij zijn. De president staat er om bekend dat als hij in een goede bui is hij nog wel eens een cheque uitschrijft, dus dat was voor SOS een goede reden om zeer goed uit te pakken. Alle kids van SOS hadden de middag van hun scholen vrij gekregen. Van 14u-16u was er een heel programma. Van welkom, uitleg SOS tot woordje president en verschillende optredens van de kids. En wij waren uitgenodigd er bij aanwezig te zijn. Heel bijzonder. En mooi en indrukwekkend om te zien. Terwijl de kids dansten en zongen schoot bij mij door mijn hoofd dat hier wel 125 gezond opgegroeide kids voor mijn neus stonden, die allemaal geen ouders meer hebben of zwaar verwaarloosd zijn geweest. Best emotioneel. En wat een goed project is dit dus, als je ziet hoe ze daar nu met zijn allen op t podium staan…
Na het gehele professionele gebeuren werden de hoge piefen nog even rondgeleid en de SOS-KIDS geëntertaind door de plaatste mac donalds met eten en spelletjes. Super geslaagde middag voor hen en voor ons. Nu hopen dat die cheque vlug komt!

Hierna zijn Emiel en ik gegaan. We wilden nog wat boodschappen doen en Emiel was na zijn gesjouw en geschilder wel weer toe aan een lekkere douche. Ik ook, want het was echt een hete dag geweest.
Vanavond mocht Emiel het eten kiezen. Hij had een paar eisen: 1. Lekker stoelen ( we zitten hier meestal op harde houten banken) 2. Vlees ( even geen rijst) 3. Airco niet op standje -20 waardoor wij met dikke truien aan zitten). Gelukkig konden we hulp-lijn jb inzetten, die vanuit Nederland voor ons de leukste restaurantjes zoekt, haha! Goed geregeld.
Vandaag naar The Meat House. Voldeed aan alle eisen, hebben echt súper lekker gegeten, met duurste rekening tot nu toe: 20 euro met zijn tweeën. Dat wordt morgen op een houtje bijten dus…

Emiel:
Vanochtend liepen we meteen naar de recreatieruimte in spé, benieuwd of alle spullen opgeruimd waren. In de verte zagen we mensen lopen met de versleten meubels, vol met gaten, stof en ongedierte. Maar hier iets weggooien, dat gebeurt vrijwel nooit. Want stel je voor dat je het ooit nog nodig hebt...

De meeste dingen waren opgeruimd, wat er nog stond werd in no time opgeruimd, zodat ik kon beginnen met schuren en schilderen.

Eenmaal begonnen met schuren kwamen een paar mannen kijken wat ik aan het doen was. Nou die heb ik een stuk schuurpapier gegeven en uitgelegd hoe het werkte. Even later waren we met een paar mannen aan het schuren. Door de vele pluggen en gaten, is het onmogelijk om straks te verven. Dus hebben we de lokale winkel bezocht en voor een kleine 4 euro verschillende dingen gekocht.

Eenmaal terug moest ik meehelpen, want er was spierkracht nodig. Verschillende dozen moesten verplaatst worden naar het podium. Het bleken giften te zijn, met ingrediënten, twee dozen per woning (van de wezen). De bovenste doos was enkele kilo's maar in de onderste zaten alle zware ingrediënten. Ik werd opgedragen van links naar rechts te verplaatsen. Het was te zwaar voor de vrouwen. Ik verplaatste de dozen netjes van links naar rechts. Het zweet gutste overal, maar goed dit moest gebeuren. Na 3 keer lopen kreeg ik hulp. Yes, fijn. Maar uiteraard pakten de hulpsjouwers alleen de bovenste dozen en willekeurig in de rij. Toen ik uitlegde wat de bedoeling Was, was het antwoord simpel: this heavy! This good! Ik heb er maar om gelachen en ben vrolijk doorgegaan. Zij konden het zo ook waarderen...

Eenmaal terug werden de gaten gevuld door twee mannen. De jongens van de andere vestiging (sos youth boys) kwamen ook helpen. Er werd 'een betere steiger' geplaatst en de jongens hielpen fanatiek mee met schilderen.

Vele handen maken licht werk, dus ik heb even meegeholpen met schilderen en toen we met velen aan het schilderen waren ben ik aan het poetsen en opruimen gegaan. Om de jeugd te stimuleren, heb ik 1 iemand 50 pesos gegeven om drinken te halen. Voor €0,80 werden 7 flesjes fris gekocht en die waren zeer welkom in deze tropische werkomstandigheden. Tussendoor werden er interessante gesprekken gevoerd en toen ben ik enthousiast begonnen aan de sjoelbak.

In mijn enthousiasme verzonken stond Rochelle ineens voor me dat het lunchtijd was. Deze welkome break was het moment om het begin van de sjoelbak te laten zien en de vooruitgang. Ook fijn om even er uit te zijn en goed te drinken, want dat is echt nodig met dit weer.

We proberen een andere bakker en we nemen het er van. Verschillende broodjes worden geprobeerd. Een aantal drankjes erbij en een ijsje toe. Het kan hier allemaal en dat voor ruim 2 euro, inclusief een vette fooi.

Na de lunch ben ik verder gegaan met de sjoelbak. Van twee oude tafels maak ik 1 sjoelbak. Veel sloopwerk, bevestigen, spijkers eruit halen en het tot een mooi geheel maken. De mensen snapten niet waar ik mee bezig was, maar het plaatje in mijn hoofd is duidelijk. Na drie kwartier was het raamwerk klaar en het was precies zoals in mijn hoofd. Het wordt een geïmproviseerde, maar herkenbare sjoeltafel. Wat een gaaf idee, dat we volgende week sjoelen kunnen aanleren. Toch een stukje Nederlandse cultuur aanbrengen in de recreatieruimte.

Terwijl de viering in volle gang is, werken een aantal mannen door met het verven. De directeur komt verschillende keren kijken en is verbaasd hoeveel werk verricht is:
De muren worden voor de tweede keer geverfd en de sjoelbak wordt met bewondering bekeken. Zou morgen bij aankomst de muren stralend wit zijn?