23/7 Weekeind trip! Kawasan falls en Moalboal

Rochelle:

Holymoly een wekker die om 4.15u gaat is wel een heel vroege…maar het was voor het goede doel; tijd voor een weekeindtrip!
Om 6uur moesten we bij het weeshuis verzamelen, dus na nog wat gesnoozed te hebben, gingen we op weg naar een vroege taxi. Omdat er nu geen file stond waren we erg op tijd. We hadden gewoon nog even tijd om langs ‘ons’ bakkertje te gaan voor een vers broodje en een cakeje.
Daarna naar het weeshuis gelopen waarde rest ook kwam verzamelen. Uiteindelijk waren we met z’n achten. Aaron van 8 en zijn moeder, die werkt in SOS, Babelynn die ons heeft ‘aangenomen’ en uitgenodigd voor deze trip, twee jongens die werken bij SOS, Dennis een vriend van Babelynn die een weekeind op Cebu was en wij twee. Om 6u Filipijnse tijd (6.30u Hollandse tijd) konden we dan eindelijk gaan. Het zou een trip van 4 uur zijn naar de andere kant van het eiland.

Na twee uurtjes rijden hadden we een stop. Het was bij een nonnenhuis ( nee, klooster kan ik het niet noemen) waar een priester begraven ligt. Deze priester heeft een aantal wonderen verricht en nu ligt de aanvraag in Rome om hem heilig te laten verklaren. Wij bezochten zijn graf. Daar nog kaarsje voor mijn vader aangestoken en toen konden we weer verder.
Omdat het zo vroeg dag was voor iedereen, lag de een na de ander te slapen in de auto. Ik probeerde wakker te blijven, omdat ik: 1 te nieuwsgierig was naar het eiland, 2 de weg wilde onthouden, 3 de anderen wilde leren kennen. Af en toe dommelde ik weg, maar meeste heb ik meegemaakt. Zo werd ineens een van de jongens wakker en ontstond er ‘Filipijnse paniek’. Mijn Filipijns is nog niet zo goed, maar ik begreep wel dat we verkeerd zaten… de auto werd gedraaid en het bleek dat we al een uur ( ja een UUR!) te ver rechtdoor hadden gereden. Dus we konden weer een uur terug….zucht…
Na weer dik 2 uur gereden te hebben, stopten we nu wel bij een groot en prachtig klooster. Het bleek een stopplaats voor veel pelgrims te zijn. Ze kwamen daar om een Mariabeelden aan te raken ter genezing.
We zijn gaan kijken en daar ook meteen gaan lunchen. Ik vroeg hoe ver het nog was naar de watervallen. Het was ongeveer nog 2 uur rijden. My gosh..ik kon niet meer…

Uiteindelijk na 7 (!!!) uur rijden waren we er dan eindelijk. We gingen naar een kraampje waar geteld werd hoeveel van ons gingen springen bij de watervallen. Dat waren er 5; Aaron, zijn moeder en ik bleven bij de laatste waterval beneden.
We hadden eerst een wandeling van 20 minuten en dan zouden we bij de laatste waterval uitkomen. De route er naar toe was al prachtig! Ik genoot nu al, daar hoef ik niet voor te gaan springen.
Na 20 min water we inderdaad bij de waterval. Verrassend dat deze Filipijnse tijd wel klopte, haha.
De 5 durfals gingen omkleden. Ik ging me ook omkleden wat ik zag dat je bij de waterval mocht zwemmen en er kwam zoveel nat vanaf, dat als ik hier 3 uur ging zitten wachten ik net zo nat was als de rest, dus ook ik deed mijn zwemshort aan en een hempje. Ik was blij dat ik die short had meegenomen, want een bikini hier in de Filipijnen is duidelijk nog niet ingeburgerd.

We namen afscheid van de anderen en ik ben de omgeving gaan ontdekken. Overal prachtige natuur, stromingen en beekjes. Ook zag ik dat er steeds een vlot naar de waterval ging en dat je dan onder en achter de waterval kon komen. Zag er wel spannend uit, want dat water ging natuurlijk te keer.. maar ik had nog zo’n 3 uur om er over na te denken.
Na mijn ronde ben ik naar Aaron en zijn moeder gegaan. Moeder en ik hebben de hele tijd verder zitten kletsen over Nederland en de Filipijnen. De overeenkomsten, de verschillen. Was er leuk om zo van alles te weten te komen. Het volk kiest hier bijv. ook de president. Maar ze zijn toch niet zo tevreden…klinkt een beetje corrupt allemaal. Hij is de beste vrienden met Trump en zegt in t openbaar dingen waar het volk zich voor schaamt. Daarnaast vertelde moeder mij dat ze Aaron geadopteerd heeft. Was ook een heel heftig verhaal. Vervolgens hebben we het nog gehad over levensstijl, geld, salaris, belastingen, etc. Echt een super leuk gesprek gehad! De tijd vloog en voor ik t wist stond de rest weer op de stoep. Emiel bleek toch niet gesprongen te zijn; was best hoog en eng. Maar je kon ook overal zwemmen, dat heeft hij wel gedaan. Mmm, als ik had geweten dat je niet overal móest springen…was ik mss toch wel meegegaan. Nou ja, ik vond dat ik dan iig wél het vlot ‘moest’ doen.
De rest wilde ook nog graag op het vlot dus zo gingen we met z'n allen het water in op naar de waterval. Dat was echt heel vet! Ik was wel mijn lenzen kwijt, spoelden zo weg, haha … maar goed, ze zaten nog achter m’n ogen, dus die vond ik straks wel weer terug.
Wat een gave ervaring was dat, en ben trots op mezelf dat ik dit gedaan heb.

Toen hebben we nog droge kleren aan gedaan en gingen we de auto in naar onze slaapplek. Het was inmiddels alweer aardig donker. En het was weer 2 uur rijden.
We sliepen in het dorpje 2 uur verderop omdat we daar de volgende ochtend konden zwemmen met walvishaaien, dan hoefden we niet zo vroeg op…ahum…

Het was even zoeken maar uiteindelijk vonden we het hostel. We lagen met z’n zessen op 1 kamer. Het was er netjes en schoon, dus ik was allang tevree.
Nog even wat gegeten en toen vroeg naar bed, want om 4uur ging de wekker alweer.
Om half 6 gingen we de tocht maken.

Toen we er heen liepen was ik wel beetje gespannen omdat ik niet precies wist wat ik kon verwachten. En omdat ik twijfelde of dit wel goed voor de dieren was…Maar eenmaal op t strand zette ik mijn knop om en ben ik er maar gewoon voor gegaan. We kregen uitleg over hoe om te gaan met de dieren, dat voelde dan enigszins goed.
Daarna gingen met z'n allen in een klein bootje en voeren we de zee op. We bleven best dicht bij kust voor zulke grote beesten vond ik.
De boot werd stilgelegd en de eerste walvishaaien zagen we al. Wat een prachtige beesten. Zo’n 8 meter lang en bekken van wel 70 cm. Ik was compleet onder de indruk. Iedereen dook meteen het water in, maar ik heb het tafereel eerst vanuit de boot maar eens een beetje aangekeken.
Toen ook ik overtuigd was dat de beesten zich goed voelden, er geen gevaar was en iedereen genoot, ben ik er ook in gegaan.
Wauw, wat een ervaring was dat zeg!! Gewoon gezwommen tussen de walvishaaien!!
Ze kwamen mega dichtbij, waardoor we ze goed konden zien. Ik was enorm blij met onze Gopro, want daardoor kon ik ze ook filmen. Heel vet.
Op en gegevens moment waren ze zo dichtgaat dat de vinnen je zo konden raken. Dat vond ik wel erg spannend; ook omdat ik een wond op m’n voet had, en ik me afvroeg of die beesten dat nog interessant zouden vinden, haha. Dus toen heb ik m’n benen maar even ingetrokken, hahaha. Je weet maar nooit….
Toen iedereen alle foto’s had gemaakt die hij wilde, klommen we weer aan boord en gingen we terug naar het strand.
Wauw, dit was echt heel heel gaaf!!

Toen terug naar hostel om om te kleden en te ontbijten. Emiel en ik zijn nog even naar de souvenirs winkels gelopen. Ik wilde graag een rugzak van 15 liter, die helemaal waterdicht is kopen. Handig hier, zo veel mensen hadden hun mooie camera’s daarin gedaan voor op zee. En aangezien we volgende week weer zo’n fantastisch weekeind op zee gaan beleven, wilde ik nu ook zo goed mogelijk voorbereid zijn.
Daarbij zijn die tassen in Nederland mega duur en nu had ik mooie groene voor nog geen 10 euro! Perfect dus.

Om 10uur stapten we weer in de auto terug naar huis. Ik was bang voor weer een rit van 7 uur, maar nu waren we echt binnen 4 uur terug.
Emiel en ik natuurlijk helemaal gesloopt, dus de rest van de dag lekker geluierd, gedoucht, wasje gedaan en vanavond heerlijke salade gegeten, even iets anders dan rijst rijst en nog eens rijst.
Dadelijk op tijd er in; beetje bijslapen, want morgen weer vroeg dag.
We zijn morgen uitgenodigd om om 16u aan te sluiten bij de staf vergadering, leuk! We promoveren al…waar zo’n weekeind al niet goed voor is; teambuilding!