2/8 recreatieruimte in gebruik!

2/8 De recreatieruimte in gebruik!

Rochelle:

Vanmorgen een rustige opstart-ochtend; geen stress om een taxi, geen vieze jongetjes aan het ontbijt, maar gewoon lekker ontbeten en naar het werk.
Inmiddels vaste prik: om 8uur was ik weer in de klas aanwezig. Het ontvangstcomité wordt elke dag groter, vandaag stond bijna de hele klas al voor de ingang klaar om me dood te knuffelen…na iedereen goede morgen gewenst te hebben wilde ik de kids helpen met het werk. Maar de juf vroeg meteen of ik zin had om ook deze klas voor te lezen. Ja hoor, prima! En zo las ik weer 4x aan ongeveer 10 kids het boekje voor over de arend en de kraai… kan het inmiddels dromen. Het verhaal wordt ook steeds spannender, want bedenk er inmiddels van alles bij. Het duurt steeds langer voordat het boekje uit is…

Nou de tijd vloog, want na 4x voorlezen gingen deze kids al naar huis.
Ik ging me opmaken voor het minst leuke uurtje van de dag… de ukkies die nog niet veel kunnen en in mijn ogen te veel moeten.
De juf vroeg of ik ook deze kids wilde voorlezen. Mmmm…eigenlijk niet, want deze kids kunnen helemaal niet stil zitten én spreken bijna geen Engels. Maar ja, aan de andere kant; mezelf weer een uur frustreren over te moeilijke of nutteloze werkjes had ik ook geen zin in. Ik zou er wel het beste van maken.

Ik kreeg nu 3x een groepje van nog 8 kids mee. En wat gebeurde er..? Juist deze kids gingen heel goed zitten, zaten bijna ín het boek en konden me super goed volgen. Ja ze vatten dan het verhaal wel in het Filipijns samen en vertelden het in het Filipijns aan mij terug, maar mijn Filipijns is inmiddels zo goed, dat zelfs ík begreep dat zij het verhaal goed begrepen hadden. Hahahaha, het uur vloog om: dit was gewoon de leukste groep om aan voor te lezen. Emiel kwam even langs om foto’s te maken, dat vond ik wel erg leuk, want zo werd het tafereeltje ook even voor me vast gelegd. Om nooit meer te vergeten dit.

Tijdens de lunchpauze vonden we dat we vandaag wel een luxere lunch hadden verdiend. We hebben een tentje waar we zo nu en dan even een smoothie gaan drinken of even iets fatsoenlijks gaan lunchen, snacken of eten. Omdat we nu toch wel aan het aftellen zijn begonnen, na vandaag nog maar 2x werken, vonden we dat we hier wel nog een keertje mochten lunchen. Morgen ons bakkertje nog 1x en vrijdag zijn we uitgenodigd om in een woning van SOS mee te lunchen. En dan zitten de werklunches er alweer op.

‘S middags ging ik naar klas met het idee wel weer gevraagd te worden om voor te lezen aan groepjes. Maar nee, de kids kregen eerst een flinke werkopdracht ( waar ze niets van begrepen, maar dat even daar gelaten) en na dat uur wilde ik net vragen of ik weer zou gaan voorlezen toen de juf tegen de kids zei: ruim alles op en ga klaar zitten voor…een verhaal!
Wauw! Ik wist niet wat ik zag!! Ging ze nu echt haar hele planning stop zetten om de kids zelf te gaan voorlezen? Dat zou te mooi om waar te zijn zijn. Dus voordat ik inwendig een feestje ging bouwen, wachtte ik eerst maar eens rustig af. De kinderen waren inmiddels wel aan het feesten en heel snel aan het opruimen, want er kwam een ‘story’!
De juf liep naar het stapeltje boeken dat Emiel en ik gekocht hadden en ze zocht er eentje uit. Toen liep ze naar voren….en ja hoor, ze ging gewoon voorlezen!! Voor het eerst in alle tijd dat ik er was, was het doodstil in de klas. De juf las voor en de klas luisterde. En ik…ik vond het geweldig!!
Toen het verhaal uit was, liet ze ook nog wat kids naar voren komen om aan de hand van de platen het verhaal na te vertellen.
Nou mijn dag was goed hoor!

Emiel:

Wat een effectieve dag:
Kast klaar en ingeruimd
Tafeltennistafel klaar & getest.
Keyboard aangesloten en getest.
Sjoelbak zo goed als af & getest.
Logo en dartbord liggen klaar voor morgen.
Schaaktafel klaar.
Ruimte opgeruimd.

Morgen de vloer poetsen, de kast om het keyboard schilderen, het dartbord ophangen en alle puntjes op de i zetten en dan staat er een geweldige recreatieruimte waar iedereen trots op is en volop gespeeld kan worden.

Om het eens anders te doen, zo eindigde de dag.
Voordat de laatste dingen opgeruimd waren, kwamen de eerste weeskinderen kijken wat er gebeurde. Want alles zag er anders uit en was dat echt een tafeltennistafel?
De eerste meisjes waren te verlegen. Een 'moeder' van een weeshuis, wilde graag spelen. Dus ik met haar gespeeld. Tot de eerste jongens kwamen. Sommige durfden niet, want ze weten niet hoe het moet.
Vijf minuten later wordt er getafeltennist, gesjoeld en uit het keyboard komen interessante melodieën.
Ook al kennen ze de regels niet, ze hebben de grootste lol met elkaar. Ze leggen elkaar uit hoe dingen moeten en genieten volop.
Ondertussen wordt er een partij geschaakt, maar dat is voor velen nog een raadsel.

De medewerker met wie ik veel samen heb gewerkt is in zijn nopjes met de ruimte en vooral de tafeltennistafel. Hij gaat polsen of er animo is voor trainingen en zo ja, mogelijk competitie tussen het weeshuis en scholen. Mooie gedachten en volop kansen.

Hier hebben we het allemaal voor gedaan: de garage, waar alles in gedumpt werd, omtoveren tot een levendig speelhonk voor jeugd en begeleiding. Iedereen komt verwonderd binnenlopen en kijkt nog meer verbaasd bij het sjoelen. Wat gaaf dat iedereen het probeert en er meer over te weten wil komen. Van kinderen tot moeders, van directie tot hulpjes.
Een trots gevoel overheerst, waarbij het stofhappen en de irritante klusjes snel vergeten zijn.

Rochelle:
Na het werk hadden we een missie. Ik wilde heel graag vrijdag, onze laatste dag met de kids, iets geven aan alle kids. Als afscheidje, maar ja, 250 kids, wat ga je die nou geven? Na lang wikken en wegen had ik bedacht om ze een gum te geven. Ze doen hier namelijk alles met potlood en gummen heel veel met het mini gummetje op de achterkant van het potlood. Bij het ene kind is ie er al afgebeten, bij het andere kind gum je met het ijzer en bij een volgend kind is ie compleet verdwenen; altijd gummen te kort dus. Op naar gummen.
We vonden er in elke winkel wel, maar geen een winkel had 250 gummen op voorraad. Ja ze konden ze wel bestellen, maar of ze nou binnen een paar dagen of weken er zouden zijn, dat konden ze niet zeggen. Nou haha, dan laat maar.
Uiteindelijk zijn we naar een grote Mall gegaan en daar hadden ze gummen in pakketjes van 4 zitten. We kochten 63 setjes, die hadden ze gelukkig!!
We hebben er ook nog stempels bij gedaan voor de juffen. De kids krijgen hier namelijk een stempel op hun arm als ze een werkje afhebben. Dus een nieuwe stempel komt vast van pas. Met een groen stempelkussen erbij, want nu hebben ze rood. Kunnen ze voorlopig nog even aan ons terugdenken!

Vanavond mocht Emiel het eten kiezen. Sinds we vorige week taco’s hebben gegeten zaten die in zijn hoofd. Ze smaakten weer net zo lekker.
Tijdens het eten hebben we nagedacht over het laatste weekeind hier, wat zullen we gaan doen? We hebben besloten om naar een klein eilandje te gaan, hier vlakbij; Orlango. Daar zit een ( volgens de plaatjes dan) mooi resort, waar we kunnen relaxen, maar er is ook nog wel e.e.a. te doen, mochten we nog iets willen ondernemen.
Enig nadeel; we moeten er met de boot heen en dus maandagochtend met de boot weer terug. Want maandagavond willen we wel weer richting Nederland gaan vliegen. Als het nou weer zo gaat waaien al vorige week, zou het kunnen dat die boot niet vaart. Tenminste dat hebben we in El Nido geleerd…
Dat vind ik dus weer mega spannend.
Ik heb Emiel moeten beloven niet het hele weekeind te zeggen: ‘als die boot maar gaat’, want dan gingen wíj niet…
Oké, oké, ik zal het alleen ieder uur denken dan!
Het resort is geboekt, dus we gaan zaterdagochtend die kant op en dus hopelijk maandag weer terug naar hier, om het vliegtuig naar eerst Hong Kong en daarna Düsseldorf te nemen. Het aftellen is begonnen.