Dinsdag 1/8 Back to work

Rochelle:

Vanmorgen pakten we het inmiddels gewone ritme weer op; 6.15u de wekker, 7u buiten voor de taxi en iets na half 8 aan t ontbijt met de lekkere broodjes van ons bakkertje. Alsof we al jaren niet anders doen…
Helemaal ingeburgerd.
Alleen vanmorgen had ik ineens bezoek van een vies stinkend jochie, ik schat een jaar of 11.
Ik zat lekker m'n broodje eten, voel ik ineens iemand mij flink hard aantikken. Ik keek om en dat jochie was aan ons tafeltje komen zitten. Hij wees naar mijn drinken en wees dat hij het wilde hebben. Nou als hij het echt op een totaal andere manier had aangepakt, had ik er zelfs nog broodjes voor hem bij gekocht, maar op deze manier… sorry hoor, dit gaat me een beetje te ver. Maar kind gaf niet op. Bleef me maar aantikken. Daarbij hoorde hij ook niet bij de slanksten, dus schuldig voelde ik me niet.
Maar goed, negeren, nee zeggen en hem zelfs in het Nederlands toespreken hielp niet. Kind hield vol. Jammer, kent mij dus duidelijk niet; ik houd voller. Hij probeerde het ook even bij Emiel, maar begon al snel daarna weer mij aan te tikken. Hou op! En blijf vooral van me af!!
Uiteindelijk waren er een paar ‘lokale’ mensen die wat tegen hem zeiden en hem geld gaven voor een koek. Gelukkig, die was weg.

Op naar SOS. Emiel ging aan zijn project en ik liep naar de klas.
Ik deed de deur open en meteen renden de kids op me af; Aunti!!!!!!
Eentje gaf me zelfs een kus! Aaaaahhh lief. En een ander meisje vroeg hoe mijn weekeind was geweest, vind ik zo lief als kids interesse in je tonen! Ik ging meteen hard met ze aan t werk; we moesten tellen tot 30 en we moesten de letter A en E oefenen.
De meeste kinderen droegen vandaag opvallend mooie kleding en geen schooluniformen. Ik vroeg de juf of er iets speciaals was vandaag, zelfs zij droeg een rokje, bóven de knie… ja, het was 1 augustus, feest van een of andere heilige. Ik ben echt vergeten wie, maar vandaar de mooie feestkleding bij de kids.
De kids hadden les tot 9.30u. McHurley ( dat is mijn schatje dat ik volgende week stiekem in mijn koffer stop) zat kei en keihard te werken vandaag. Doet ie altijd, maar zo snel als vandaag had ik nog niet gezien. Maar om 9.15u had ik het ineens door…hij had al zijn werk af en mocht naar huis. Das hier blijkbaar de regel; werk af? Dan kun je gaan. Wat de tijd ook is. Dus McHurley was klaar en kwam naar me toe. ‘Aunti, you have to go to the playground with me! My dad is not here yet, so now we can play together’ Hahahaha, die kleine slimmerik…die dacht, mijn vader komt altijd stipt om half 10, en dan kan ik niet meer spelen. Als ik nou gewoon zorg dat ik snel klaar ben, dan heb ik mooi speeltijd met Aunti Rochelle. Nou zijn plan kwam uit; we zijn naar de speeltuin gegaan en hebben gespeeld dat hij de schipper was en mij naar Holland ging varen. Ik moest wel af en toe mijn benen intrekken want er kwamen wat haaien voorbij zeg! Maar precies om half 10 was er land in zicht, of eigenlijk papa…
Papa maakte nog even een foto van McHurley en mij en toen moest hij echt gaan, deze keer tevreden en zonder tranen! Gelukkig.

Daarna kwam het uurtje met de kleinsten. Ik blijf dat een uitdaging vinden, pfff, zo tegen mijn juffen principes in dat uurtje. Ze moesten vandaag weer getallen schrijven maar ze snappen het echt niet. Zijn er helemaal nog niet aan toe, kunnen nog niet eens tekenen, vormen maken. Ik ben tijdens dit uurtje altijd een beetje gefrustreerd, wat is het nut, het doel hier nou van?
Maar goed, ook vandaag werd het gewoon weer 11.30u.

Voor ons even lunchtijd.
Op naar het bakkertje en lekker geluncht. Extra gedronken wat het was een bloedhete dag vandaag.

Om 13u was het oudste klasje weer present. Ik had de juf gevraagd of ik steeds groepjes van 10 kids mee mocht nemen om voor te lezen. Dat vond ze prima. Ik nam de kids mee naar een plekje in de schaduw en daar gingen we het boek eerst bekijken en bespreken. Vervolgens las ik de pagina’s voor en bespraken we alles wat er te zien was. Tot slot mochten zij het verhaal bij de plaatjes vertellen. En dit 4x met een groepje van 10. Super leuk om te doen. De kids hingen aan mijn lippen. En ik vond het heerlijk om zo met ze bezig te zijn.
Één meisje zei aan t einde van het boek; ‘ and the moral of this story is; when you are little you do the little things and you don’t have to be jealous about someone who’s bigger. Because when you are big, you do big things, right Aunti?’ Oké, beter kon ik het verhaal niet samenvatten, hahahaha! 5 jaar hè?! Heerlijk.

Emiel:


Het was vandaag een echte werkdag ... de kast stond op de planning. Maar we waren vooral benieuwd of er iets veranderd was. Zouden ze verder gewerkt hebben of de sjoelbak uit elkaar gehaald hebben? Het kan hier alle kanten op.

Eenmaal aangekomen zien we dat het hek netjes blauw is, in dezelfde kleur welteverstaan. Ook zien we dat de muren crème gemaakt zijn, met de onderste meter netjes grijs-blauw. Een aangename verrassing dat het er zo netjes uit ziet! Zelfs de kozijnen zijn mooi bruin geverfd en het belangrijkste: het geraamte van de tafeltennistafel staat er. We zijn helemaal blij. Rochelle loopt richting haar klas en ik blijf in de recreatieruimte.

Ik heb de verfspullen gepakt en geordend, zodat ik weet waar alles ligt en ik snel aan de gang kan.
In de tussentijd had een helper zijn schilder-oom ingeschakeld, die samen met hem de tafeltennistafel ging realiseren. De klusjesman werd weggestuurd en zijn werk van de dag werd hersteld.

Een kast schilderen is op zich niet zoveel werk... behalve wanneer er een paar honderd verschillende spijkers en schroeven ingezet zijn, op de meest onhandige plaatsen.

Met verstand op 0 zijn ze allemaal verwijderd, is er flink geschuurd en drie keer verf aangebracht. De kast is nu wit met bruin, een hele verbetering.

Daarna heb ik de schaaktafel gewit en is er een coating op aangebracht.

Ook is aan de medewerkers verteld en getoond hoe de sjoelbak met stenen moet worden. Dit wordt morgen gerealiseerd. Vervolgens nog een aantal kastjes boven bruin verven en de recreatieruimte kan ingericht worden! We liggen mooi op schema.

Rochelle:

Na het werk ben ik Emiel gaan oppikken in de recreatie ruimte en zijn we even wat boodschappen gaan doen. Want het water vliegt er doorheen met die hitte.
Daarna naar het hotel om te douchen en te bedenken wat we zouden eten; vandaag mijn dag! Ik mocht kiezen. Ik koos voor een verse burger. Ik had wel weer eens zin in lekker vlees, was alweer eventjes geleden. Mmmm, smaakte ons heerlijk.

Op naar een nieuwe werkdag met de kids en de recreatieruimte!