21/7 SOS Children's Village Cebu

21/7 SOS Children’s Village Cebu

Rochelle:
Wat een heerlijke nacht had ik achter de rug! Schone haren, schone handdoek, schoon bed…ik hecht blijkbaar toch meer aan persoonlijke hygiene dan ik dacht. Ben weer helemaal tot mezelf gekomen. En, gewoon omdat het kan, heb ik vanmorgen weer gedoucht voor het werken. Heerlijk!
Om 7u ging de ontbijtruimte van het hotel open en ik wilde er ook stipt op tijd zijn, omdat we om 8u hadden afgesproken om op het werk te zijn. De taxi doet er klein half uurtje over ( ligt aan de file), we moeten er ook nog eentje aanhouden ( lukt de ene keer meteen bij de eerste en soms pas na 15 taxi’s) en het serveren van het eten duurt meestal ook nog wel even…dus 7u zou al een uitdaging worden.

Maar so far so good: ik was om 7u klaar, de bestelling liep voorspoedig en de eerste taxi stopte direct voor ons. Er was wel flinke file, maar om 7.59u liepen we het terrein van SOS Children's Village op. Vanaf nu noem ik het SOS, scheelt een hoop type werk!

Emiel en ik splitsen ons op; ieder een ‘eigen’ klas, waardoor ons reisverslag nu in tweeën wordt gesplitst. Ik zal schrijven over mijn belevenissen en Emiel over de zijne.

Rochelle:
Beetje zenuwachtig trok ik de deur van de klas open. De lessen beginnen om 7.30u maar omdat wij dat qua reistijd, taxi’s en ontbijt gewoon niet halen, beginnen wij dus om 8u. Hóe storend om halverwege een les, de deur open te trekken? Niet dus…haha, ik werd meteen warm welkom geheten en voorgesteld als ‘Aunti Rochelle’. Hier ben ik dus een tante van de kids! Prima, super leuke naam, ik doe het er voor!
De kids begonnen naar me te zwaaien en voor ik het wist hing de eerste al aan m’n been. Ik vond het super. Kinderen zijn zó leuk!
Waar je ook bent op de wereld, of je nou in Nederland, Nepal, Kenia of de Filipijnen een klaslokaal binnenstapt; de kids vinden het altijd leuk. Ze ontvangen je met open armen, sluiten je direct in hun hart en vertrouwen je onvoorwaardelijk; zo heerlijk die onbevangenheid.
En zó erg dat we dat allemaal ergens in ons leven blijkbaar verliezen…

De juf begon net uit te leggen dat we een vis gingen vouwen. Ik dacht: oh god, vouwen…opletten nu!!!! Ze deed het 1x voor in de lucht en dat was het. Oh my… ik hoopte dat de kids opgelet hadden. Niet dus. De eerste stond al tussen m’n benen ( ja mijn benen zijn blijkbaar zo lang hier, dat de kids van 3 en 4 jaar gewoon onder m’n kruis door kunnen lopen merkte ik vandaag) met zijn vouwblaadje; “aunti, dan you help me?” ‘Ofcourse I can darling!” (oh wacht, ik snap ineens waar kids hun rotsvast vertrouwen verliezen… t is mijn eigen schuld, haha)
Maar warempel, na even uitproberen had ik het door. Djiezus, er zat me een beweging in, die geen enkel kind kon maken. Dus deze tante kon even snel 39x een vis in elkaar vouwen… hard werken hier!
Ik wilde natuurlijk niet de hele vis vouwen, want dat is de leerkracht in mij; ze moeten zelf ook aan de bak. Dus ik leerde hen ‘Two triangles’ te vouwen en ondertussen de kleuren van de vissen. Dan deed ik de moeilijke vouw en ik vouwde de vinnen even voor en haalde die dan terug. Ik vond het een mooie tussenweg, als niet-kleuterjuf zijnde…
En de kids genoten. Ze spraken behoorlijk goed Engels, dus ik kon ook wat gesprekjes voeren. Ik genoot!

Na een half uur vissenvouwen was het tijd om te eten. Ineens kwamen alle moeders binnen en kreeg het ene kind na t andere pakjes koekjes in de handen gedrukt en drinken in plastic boterhamzakjes. Het idee is dat er bovenin het zakje een knoop wordt gedaan en de kids een hoekje eraf bijten en dan het zakje leeg drinken. Nou stuk goedkoper dan flesjes kopen denk ik. Maar ik was wel verbaasd over die zakjes oreo koekjes, choco chip koekjes en cakejes die te voorschijn kwamen. Armoede leek ineens ver weg…
En ik verbaasde me ook over het aantal ouders dat binnen kwam zetten, wie kwam er voor de weeskindjes? Komt daar niemand voor? Ik heb nog wat uit te zoeken deze weken.

Na het eten was het tijd om te gaan oefenen. Volgende week vrijdag is er een uitvoering ( ik denk om geld in te zamelen, maar dat weet ik nog niet zeker). Dat oefenen bleek hard nodig en ging nog voor geen meter, haha. Ze moesten netjes in een rij…nou niet alleen mijn groep 5 in Nederland vindt het lastig om een rij te maken ( al zijn deze kids 5 jaar jonger). Daarna moesten ze twee aan twee het podium op om te buigen en dan kwam de dans.
Conclusie; er zal nog hard geoefend moeten worden.

Om 9.30u was het voorbij en pakten de kids hun tas en zwaaiden de juf en mij uit. Ik snapte er niks van…half 10 en de school was uit? Even een gesprekje met de juf dus.
Het blijkt dat er op een dag 3 groepen kids komen. 4-5 jarigen van 7.30-9.30, 3-4 jarigen van 10.30-11.30 en 5 jarigen van 13.00-16.00u.
Aha, we hadden dus even pauze tot de volgende groep kwam. We hebben met wat kids gespeeld in het speeltuintje en even inde schaduw gezeten; jemig, t was warm vandaag!

De volgende groep kwam maar een uurtje. Die hebben alleen maar geoefend voor het optreden. Deze jongere groep vond het nog lastiger en moesten het dansje daarom wel 15x doen ofzo… ik kan het inmiddels ook meedansen, haha.

Om half 12 hadden we dan lunch pauze. Emiel en ik zijn naar een bakkertje gelopen voor iets van een broodje.
Ik had mega dorst dus wilde graag 2 drankjes, Emiel hoefde er maar 1 en we hadden beide iets van een cake/broodje uitgezocht; totaal nog geen 1 euro omgerekend! Whahaha, nou in dit tempo gaan we t einde vd vakantie niet halen hoor!

Om half 1 waren we weer terug en de eerste kids druppelden weer binnen.
Deze kids waren duidelijk iets ouder. Om 13u begonnen de lessen. Nu moesten de kinderen wel echt aan de bak. Ze leerden de kleuren, ze leerden letters, ze leerden tellen en aan het einde kwam het vouwen van de vis ( ah, die kende ik!!!)
De juf gaf zeer weinig tot geen instructie. Het enig wat ze zei was ‘pak je science boek, maak blz 22’ en dan ging zij aan t bureau zitten en kwamen de kids langs als het af was. Het was een chaos in de klas. Alles liep maar door elkaar, begon koekjes te eten, eentje stond te trommelen en een volgende zat irritante uil-geluiden te maken…ik kon dit niet aanzien… dus terwijl juf alle werkboeken zat af te vinken, heb ik geprobeerd enige orde in de chaos te creëren en te zorgen dat iedereen zijn blz maakte en ondertussen ook nog de kleuren leerde en leerde tellen.
Kortom: ik ben kapot! Maar wat was het leuk!
Maandag graag weer terug naar deze kids!

Emiel:


In mijn klas zitten ruim 40 kinderen, allemaal in rijtjes van 3. Gedurende de dag komen er drie klassen, twee van 4-5 jarigen en een groep 3-jarigen. Elke groep krijgt een paar uur les per dag, de jongsten een uur.

Bij de eerste groep werd er goed lesgegeven. Uitleg over klanken. Alles wordt tweetalig gegeven. Eerst uitleg, dan klassikaal herhalen, vervolgens aantal individueel oplezen en dan wat oefeningen schriftelijk. Tussendoor vaak een liedje zingen omdat het anders niet vol te houden is voor de kinderen. Als het af is, old school inleveren bij de juf. Gewoon achter in de rij aansluiten, zo'n 11 kinderen meestal. Ze zet een paar strepen als het goed is en dan wacht je tot iedereen klaar is. Uiteraard ruim je in de tussentijd je spullen op. Wat niet klaar is , maak je op het eind van de dag af.
Tijdens de les hielpen zo'n 9 ouders mee. Helpen is uitleggen, uitdelen, voorzeggen of de opdracht maken. Het kan allemaal en gebeurt ook allemaal.
Na deze oefening volgde nog een kleine opdracht, waarna we naar het podium liepen.

Daar werd geoefend voor een optreden van binnenkort. Kinderen liepen in tweetallen naar voren, knikten/bogen en liepen dan weer af. En dat duurde en duurde maar. Daarna volgde nog bewegen op muziek.

De tweede groep heeft alleen maar geoefend voor de dans. Dat liep veel minder gestructureerd en was chaotisch.

In de pauze hebben we voor nog geen euro verschillende drankjes genuttigd en een paar cake-achtige dingen gegeten. Daarna op naar de middag

Ik had aangegeven ook best iets buiten de klas te willen doen, want met de kinderen vind ik het geweldig, maar ik wil ook graag op een ander vlak iets neerzetten.

Met de lokale klusjesman heb ik gesproken en na de lunch zouden we een rondje lopen. Nou na de lunch was er een andere klusjesman, al verbaasde mij dat niet eens meer. We hebben gekeken en er is veel mogelijk. Maandag krijg ik een lijst, wat de dingen kosten en dan gaan we ermee aan de slag.

Omdat de regen met bakken uit de lucht viel, ben ik in de klas gebleven. Eigenlijk zou ik mee klussen, maar dat viel in het water.

In de middag werd er fanatiek lesgegeven. De juf legde duidelijk uit.. veel spreken en schrijven. Tussendoor werd ik ineens gevraagd een liedje in het Nederlands aan te leren. Echt mijn ding, zingen voor een groep, maar dat ging heel leuk. De kinderen deden leuk mee en genoten er van.

De rest van de middag hebben er constant kinderen aan me gehangen op de meest creatieve manieren. Erg leuke gesprekken gevoerd met kinderen ...het blijft speciaal om op zo'n manier een band met kinderen op te bouwen.

Als kers op de taart mocht ik helpen met dweilen.... Maar Filipijns dweilen is een vak apart. Je sopt een dweil 1x. Achter je loopt iemand aan die overal waar jij komt nogmaals overheen gaat - en nee dat doen ze niet alleen bij mij- en uiteindelijk is het een soort van schoon. Ondertussen draag je een emmertje mee met een laagje sop, maar dat is voor de sier. Ach... we hebben erom gelachen en de kinderen hebben een fris lokaal.

Hierna hebben we een lekker drankje genomen waarna we de taxi naar de restaurantstraat hebben genomen. In de business-area, vlakbij de harley-davidson winkel en de Ferrari-winkel, is dit duidelijk het welvarende deel van Cebu.
We hebben even getwijfeld tussen sushi, Starbucks en een pannenkoekenhuis, maar uiteindelijk werd het een hamburger-restaurant. Ach... we hadden er 20 keer van kunnen lunchen...maar ze waren heerlijk! Daarna zijn we voldaan teruggegaan naar het hotel, voor een rustig avondje zodat we fit zijn voor het weekend weg.

Morgen waarschijnlijk geen reisverslag; we zullen geen WiFi hebben tussen de watervallen verwachten we.
Dus zondag extra veel leesvoer!